μερικές σκέψεις σχετικά με την αξία της ζωής αυτής κάθε αυτής, της βιολογικοτητάς της.

Ο άνθρωπος, ή μάλλον η ανθρώπινη, μεταβλητή ανα το χρόνο, συνθήκη, σπάνια ασχολείται με την πραγματικότητα αυτή καθε αυτή. Αντίθετα, παρεμβαίνει σε αυτή σχεδόν πάντα μέσω του χειρισμού των συμβόλων με τα οποία την αναπαριστά. Κατ΄αυτή την άποψη, όλες οι πράξεις του έχουν πρωτίστως συμβολική αξία.
Εξ΄ου και -ενάντια σε κάθε λογική οικονομίας ή λειτουργισμού- η ενέργεια που έχει ξοδευτεί για το καθαρά συμβολικό: απο τις πυραμίδες και τα μνημεία, έως το πότλατς και απο την καλλιέργεια φυτών κ ζώων -που ενδέχεται να ξεκίνησε για συμβολικούς λόγους- έως την τέλεση μυστηρίων, ο άνθρωπος πάντα ξόδευε δυσανάλογα περισσότερη ενέργεια και πόρους απ΄ότι για καθαρά επιβιωσιακούς λόγους.
Οι θεραπευτές στην αφρική ή στην αιτή, βάζουν τα χέρια τους στα σωθικά των αρρώστων και ανασύρουν την ίδια την αρρώστεια (που μπορεί να έχει τη μορφή σκουληκιών π.χ.). Σύμφωνα με το σύστημα αναπαραστασής τους, η αρρώστεια έρχεται πάντα απ΄έξω: πρόκειται για πνεύματα, για βλαβερή επίδραση του Άλλου. Το συμβολικό τους σχήμα για τη θεραπεία, επιδρά ωστόσο άμεσα στο φυσικό κόσμο -και έχει κ αναμφίβολα θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσουμε για μια ζωή ελεύθερη απο τη συμβολική αναπαράστασή της. Η ίδια η εμπειρία μας είναι διαμεσολαβημένη απο τις αισθήσεις μας και οι αισθήσεις μας διαμεσολαβούνται απο την κουλτούρα μας, τα συμβολικά σχήματα εξήγησης του κόσμου.

μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη μεταχείριση πειραματόζωων που δημοσιεύτηκε στο δικτυακό χώρο του περιοδικού nature

το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί εδώ

μια πρόχειρη μετάφραση του άρθρου
Περιοδικό Nature, 11 Σεπτέμβρη 2008

Γαλλικό πανεπιστήμιο στο στόχαστρο για σφαγή μακάκων

Επιστήμονες πρωτεύοντων επικρίνουν την απόφαση του πανεπιστημίου Louis Pasteur στο Στρασβούργο να θανατώσει, τον περασμένο μήνα, μια αποικία ερευνητικών αντικειμένων αποτελούμενη από τονκιανούς* μακάκους (Macaca tonkeana), επειδή τα ζώα ήταν μολυσμένα με τον ιό έρπη-Β.

Οι πίθηκοι, στον Τομέα της Πρωτευοντολογίας, ποτέ δεν παρουσίασαν συμπτώματα της νόσου, και οι επιστήμονες κατακρίνοντας την κίνηση, δηλώνουν ότι η σφαγή ήταν επιστημονικά και ηθικά αδικαιολόγητη. Πανεπιστημιακοί υπάλληλοι, όμως, εξέφρασαν την ανησυχία ότι ο ιός θα μπορούσε να σπάσει το φράγμα των ειδών, περνώντας στους ανθρώπους που εργάζονται με τα ζώα. Στους ανθρώπους, ο ιός μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα εγκεφαλομυελίτιδα. Ορισμένα από τα ζώα της 14μελούς αποικίας είχαν χρησιμοποιηθεί έως και 25 χρόνια από ηθολόγους μακάκων. Το συγκεκριμένο είδος έχει ένα ασυνήθιστο τρόπο για την επίλυση κοινωνικών συγκρούσεων: συχνά ένα τρίτο άτομο προσπαθεί ενεργά να συμβιβάσει δύο συμπλεκόμενους πιθήκους. Υπάρχουν μονάχα λίγοι τονκιανοί μακάκοι πίθηκοι σε αιχμαλωσία.

Ήταν γνωστό από τη δεκαετία του ‘80 ότι τα ζώα του Στρασβούργου έφεραν τον ιό, αλλά η πιθανότητα μετάδοσης στον άνθρωπο έγινε αντιληπτή μόλις πρόσφατα. Πρωτόκολα ασφαλείας εκτελέστηκαν το 1998, όταν η αποικία ήταν απομονωμένη στο δασικό περίβλημά της. Επιστήμονες και φύλακες ήταν υποχρεωμένοι να φορούν προστατευτικά ρούχα όταν εισέρχονταν στην περιφραγμένη περιοχή, αν και σπάνια πλησίαζαν τα ζώα.Οι περιορισμοί αυξήθηκαν το 2002, όταν ήρθε στο πανεπιστήμιο ένας καινούριος χειρούργος κτηνίατρος, οπότε απαγορεύτηκε η είσοδος σε ερευνητές-φοιτητές. Μια νέα αποικία 23ων ζώων εκτράφηκε από πίθηκους που δεν έφεραν τον ιό.

Το πανεπιστήμιο ζήτησε από τους ηθολόγους μακάκων, με επικεφαλής τον Thierry Bernard, να μην μιλήσει στον Τύπο, αλλά συνάδελφοι άλλων τομέων εξέφρασαν τη λύπη τους όταν έμαθαν πως τα ζώα θανατώθηκαν την Κυριακή 31 Αυγούστου, χωρίς να το γνωρίζουν, ενώ οι επιστήμονες και οι φύλακες απουσίαζαν. Όλοι συγκλονιστήκαμε, δήλωσε η Elisabetta Visalberghi, ερευνήτρια του Ινστιτούτου Γνωστικών Επιστημών και Τεχνολογιών στη Ρώμη, και πρόεδρος της Italian Ethological Society.
Οι ηθολόγοι διαπραγματευόντουσαν με το πανεπιστήμιο για περισσότερα από πέντε χρόνια σχετικά με το μέλλον των ζώων, συμπεριλαμβανομένων και συνομιλιών με ένα καταφύγιο στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, για ενδεχόμενη φιλοξενία των μακάκων. Αλλά στις 29 Αυγούστου, πανεπιστημιακό Συμβούλιο επικύρωσε την απόφαση να προβούν σε υποχρεωτική θανάτωση των ζώων, που είχε ληφθεί νωρίτερα το καλοκαίρι.

Θα ήταν ανόητο να τους κρατήσουμε για περισσότερο καιρό, λέει ο Nicolas Herrenschmidt, διευθυντής του κέντρου. Ο κίνδυνος μετάδοσης στον άνθρωπο είναι μικρός, αλλά υπαρκτός.

Ο Juichi Yamagiwa [Πανεπιστήμιο του Κιότο, Ιαπωνία], πρόεδρος της Διεθνούς Κοινωνίας Πρωτευοντολόγων, ισχυρίζεται πως η μετάδοση του ιού από μακάκο σε άνθρωπο είναι πολύ σπάνια, και πως η Δ.Κ.Π. έχει θέσει κατευθυντήριες γραμμές για να εξασφαλιστεί ότι αυτό δεν θα συμβεί. Πιστεύω ότι κανείς δεν θα επέμενε στη θανάτωση των μολυσμένων πιθήκων αν είχε γνώση αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, λέει.
Ο συμπεριφορολόγος Frans de Waal εργάζεται με μακάκους, πολλοί εκ των οποίων είναι μολυσμένοι με τον ιό, στο εθνικό κέντρο έρευνας πρωτεύοντων του πανεπιστημιου Emory στην Atlanta της Georgia. Δηλώνει σοκαρισμένος για την πράξη αυτή. Πιστεύει ότι ο κίνδυνος, εάν διαχειριστεί σωστά, δεν είναι αρκετά μεγάλος για να δικαιολογήσει τη θανάτωση αυτών των ωραίων και ενδιαφέροντων ζώων.

Η Hannah Buchanan-Smith, συμπεριφορολόγος πρωτεύοντων στο πανεπιστήμιο του Stirling, στο ηνωμένο βασίλειο, δηλώνει ότι η υποχρεωτική θανάτωση ήταν ηθικά απαράδεκτη.

Τα πρωτεύοντα ερευνητικά αντικείμενα δεν είναι αναλώσιμα μόλις σταματήσουν να μας είναι χρήσιμα, λέει. Έχουμε ηθική ευθύνη να τα φροντίσουμε αφού τα έχουμε χρησιμοποιήσει, αν είναι σε θέση να ζήσουν ευτυχισμένα, όπως πριν.

Ο Alain Beretz, πρόεδρος του πανεπιστημίου Louis Pasteur, λέει ότι η απόφαση για τη θανάτωση των ζώων έγινε στα πλαίσια μιας τάσης που έχει διαμορφωθεί την περασμένη πενταετία.
Δεν ήμασταν ευχαριστημένοι με την απόφαση που έπρεπε να πάρουμε, ισχυρίζεται. Αλλά έπρεπε να το κάνουμε για την προστασία των εργαζομένων μας.


*ενδημικό είδος νησιων της ινδονησίας

ισχυουσα νομοθεσια & ευρωπαικοι κανονισμοι

ο νομος 3170/2003 "ζωα συντροφιας, αδεσποτα ζωα συντροφιας και άλλες διατάξεις"
σε μορφη πιντιεφ
σε μορφή ντοκ

εδώ οι υπουργικές αποφάσεις συγκεντρωμενες

κι εδώ ο νόμος περι προστασίας ζώων του 1932 [!!]

ευρωπαϊκός κανονισμός 998/2003 [υπόθεση παράνομες εξαγωγές αδέσποτων]