Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

μα πόση μίζα δίνει ένα πάρκινγκ;

Το πάρκο στη συμβολή των οδών Πατησίων και Κύπρου, είναι ένας από τους ελάχιστους δημόσιους πράσινους χώρους που έχουν απομείνει στα πατήσια και στην κυψέλη. Οι εργολάβοι της ΔΟΜΟΤΕΚΑ και ο άγρια μιζαρισμένος δήμαρχος Κακλαμάνης το προορίζουν για πάρκινγκ. Πλην όμως έχει χαρακτηριστεί ως δασική έκταση. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 26/1 μπουλντόζες του Δήμου Αθηνών ξερίζωσαν 44 δέντρα (μερικά εκ των οποίων αιωνόβια ηλικίας πάνω από 100 ετών) στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Μετά από δυναμική παρέμβαση των κατοίκων άφησαν το καταστροφικό τους έργο στη μέση, γεμίζοντας το πάρκο με κουφάρια δέντρων. Τη θέση τους πήραν 7 διμοιρίες των ΜΑΤ οι οποίες και επιτέθηκαν στους κατοίκους ψεκαζοντάς τους με χημικά, με αποτέλεσμα, την παροδική απωθησή τους από το χώρο. Η πλατεία επανακαταλήφθηκε λίγο αργότερα από τους κατοίκους, οι οποίοι και τη δεντροφύτευσαν εκ νέου και ξεκίνησαν καθημερινές ανοικτές συνελεύσεις, εκεί, με σκοπό την επαναλειτουργία του χώρου ως πάρκο.

Τα ξημερώματα της Tετάρτης, 28/1 υπάλληλοι του δήμου σε συνεργασία με μέλη της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, επιτέθηκαν στους κατοίκους, στέλνοντας 2 από αυτούς στο νοσοκομείο και οι μπουλντόζες του δήμου ισοπέδωσαν ό,τι είχε μείνει από το πάρκο, μαζί και τα νεογνά δεντράκια που είχαν βάλει οι κάτοικοι.

Τη δευτέρα, 2/02, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο, η αστυνομία, καθ΄εντολή του δημάρχου, βομβάρδισε τους παρευρισκόμενους με χειροβομβίδες κρότου λάμψης νέου τύπου, με αποτέλεσμα σοβαρά εγκαύματα, τραυματισμούς, μόνιμες βλάβες στην όραση και την ακοή και απώλεια κινητικότητας δαχτύλων σε πολλούς εκ των συμμετέχοντων.

ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Η οργανωμένη λεηλασία ενός από τους τελευταίους δημόσιους χώρους της περιοχής και η συνεργασία εργολάβων-δήμου-παρακράτους αποτελεί casus belli. Σ΄αυτό τον πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα, που έχει κηρύξει το εμπόρευμα και το κράτος, δε μπορεί παρά να συμμετέχουμε όλοι. Για τις λεηλατημένες μας ζωές, τον εγκλεισμό μας στο τσιμέντο. Για την πάρνηθα, που έκαψαν και λεηλατούν, για το φιλοπάππου, που περιφράζουν και σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν οικονομικά. Για το λόφο της αλεπότρυπας, τον ελαιώνα, το πεδίο του άρεως. Για όλους τους χώρους που έκλεψαν από εμάς και προσέφεραν στο εμπόρευμα, για όλα τα δέντρα που έκαψαν ή ξερίζωσαν, για όλους τους ανθρώπους που χτυπιούνται και τραυματίζονται, για κάθε στιγμή της ζωής που μας κλέβουν. Οι ίδιοι αδίστακτοι πολιτικοί, τα ίδια βρωμερά καθάρματα. Έφτασε η ώρα να απαντήσουμε, δεν πάει άλλο.

Όλοι στους δρόμους. Άμεση επίθεση στη μαφία του δήμου και τα καθάρματα των ΜΑΤ.